Maandag 2/ Lunes 2

Het weekend zijn we “vermaakt” door de 2 neven van Ed en hun families: Enrique en Oscar. Ondanks dat ik Oscar slecht 1 x en Enrique slechts 2 keer in mijn leven heb ontmoet voelde het erg als “thuis”. Wat een ontzettend lieve mensen toch allemaal: we zijn enorm verwend en hebben wederom “grenzen verlegd”: voor het eerst in ons leven gefrituurde wormen gegeten !!!! Het was een onvergetelijk weekend.
Vanochtend stond Betty (of was het nu Cathy, Patty of Netty??) trouw om 8 uur aan de poort op ons te wachten. Toen ze vroeg hoe het ging vertelde in dat ik beetje maagkrampen had en niet 100% fit voelde. Alle alarmklokken gingen aan, en ze wilde direct contact met dokter Consuelo opnemen. Die lieve Betty! We konden haar er gelukkig van overtuigen dat dat echt niet nodig was.
Carlijn kreeg goed nieuws: het zwembad was weer open. Voordat het 12 uur was had ze al een duik genomen. Gewoon even alleen om het water te testen, zei ze. Ik had mijn bedenkingen hierbij omdat het buiten inmiddels 30 graden was. Morgen gaat ze er met een groep kinderen in: ze kan bijna niet wachten. Ik heb vanochtend op verzoek van de dokter een bezoek aan het “nursery-klasje”gebracht. Zo’n 9 kinderen tussen 2;6 en 4;1 jaar. Met juf Jessie, klasse-assistent (ook) Jessie (daar gaan we weer) en een vrijwilliger. Dus totaal zo’n 13 personen in een ruimte van 3x4 m. Langs de muren staat het vol met kasten en spullen, waardoor je effectief 2x3 overhoudt. Ik hou van overdrijven, maar dit is echt NIET overdreven. Zo knap hoe ze zich redden in deze omstandigheden. In mijn feedback naar haar wilde ik iets zeggen over klitteband  Tja…… zoek dat maar een uit wat dat in het Spaans of Engels is. Haha……… maar we zijn er uitgekomen. Ik denk dat ik nu de enige Nederlander ben die het Spaanse woord voor “klitteband” weet. Ik daag jullie uit!!!
Lunch aten we natuurlijk in de tuin…….. als enigen  Omdat Consuelo iedere middag samen met ons luncht, sloot zij aan in de volle zon. Het was beter geweest wanneer zij haar trui en vest eerst had uitgetrokken. Ze moet ons echt voor gek verklaren……….
Na een volle dag op het Instituut kregen we te horen dat logopediste Laura (gelukkig geen etty of Jessie) ons zou meenemen voor een rit naar de Huasteca rotsen. Haar vriend Eduardo en de Tolk Gustavo gingen gezellig mee. We reden naar de immense rotspartijen. Erg indrukwekkend om te zien: gigantische steile witte rotswanden aan beide zijdes van de weg. Prachtig. Eduardo gaf aan dat we maar moesten vragen om een stop zodat we foto’s konden maken. Op verschillende punten deden we dit; als heuse toeristen knipten we erop los. We kletsten volop, waren uitgelaten en giebelig. Toen we al een eindje de bergen in waren besloot Eduardo om te keren. Laura vertelde dat er iets verderop een soort ranges waren. We raakte enthousiast en keken uit om ze te zien. Echter dat mocht niet zo zijn…….. verder rijden zou veel te gevaarlijk zijn. Naïef als we waren vroegen we waarom. Er zouden wat vreemde “types” wonen op die ranges. Oeps….. ook vertelde Laura dat ze haar vriend mee had genomen omdat ze hier zelf absoluut niet durfde te rijden. De terugweg verliep een stuk stiller dan de heenweg……………
Na enkele boodschappen te hebben gedaan in de “HEB” (leuke naam voor een supermarkt, toch?) gingen we eten ineen bijzonder pannenkoekenrestaurant. Het grappige was dat alle muren, stoelen en tafels beschreven waren door gasten. Wanneer je er iets bestelde kreeg je een dikke zwarte stift en mocht je erop los schrijven. We zochten naar een leeg plekje en hebben ons “vereeuwigd” door onze namen op een tafeltje te schrijven. Carlijn kon het niet laten om ook de fles Heinz tomatenketchup te voorzoen van “groetjes uit Holland” 
Als drinken bestelde we een bier: jammer, het bleek non-alcoholica te zijn. Limonade werd in liter!!! Glazen geserveerd. Zo handig: de ober hoefde maar 1 keer per tafel te lopen.
Wanneer je een pannenkoek bestelde mocht je 3 ingrediënten uitkiezen. Na lang twijfelen , wikken en wegen, denken, vertalen, waren we er eindelijk uit. Achteraf bleek dat verspilde energie, want je kreeg uiteindelijk toch niet wat je besteld had   We hebben lekker gegeten. Dankjewel lieve Laura, Eduardo en Gustavo.