Dinsdag 2/ Martes 2
18 Februari 2015 | Mexico, Monterrey
Vanochtend werden we weer met een heerlijke aroma verwelkomd in de auto van Betty. Een soort Chanel 28473. Wat zullen we dit gaan missen als we terug zijn in Nederland. Ik had om half 9 afgesproken in het zwembad. Alle therapeuten die te maken hebben met het zwembad waren erbij. Ook waren er 6 kinderen aanwezig. Vero is verantwoordelijk voor het zwembad. Zij gaf de les en vertelde mij uitgebreid wat ze allemaal voor oefeningen met de kinderen deden. Ook hier viel alweer snel op dat ze graag allemaal veel mee willen helpen. Ik heb wat verschillende oefeningen proberen uit te leggen en voorgedaan. Morgen is het aan mij om een lesje te verzorgen voor de kinderen. Ik heb hier super veel zin in!!
Na de les met de kinderen daagde ik de therapeuten uit voor een wedstrijdje zwemmen. Al snel gingen er een paar douchen. ( waarschijnlijk was mijn engels niet zo goed) Maar andere namen de uitdaging graag aan. Dit hadden ze beter niet kunnen doen ;-P.
Monique had deze ochtend een meeting met de programma leiders van de early intervention. Later kwam ik haar stralend tegen in de gang. Er kwam een jongetje van 4 in een looprekje voorbij gelopen met een big smile op zijn gezicht. Het jongetje vond het eigenlijk helemaal niet leuk om in een looprekje te lopen. Monique had Carlos (fysiotherapeut) de opdracht gegeven om hem tegen een ballon aan te laten schoppen. Hij is heel het instituut door gegaan. Toen ze weer terug waren in de zaal en ze het jongetje even lieten spelen, stond hij ineens op en maakte voor het eerst in zijn leven zijn eerste stapjes los. En dat op zijn verjaardag. Dit was helemaal fantastisch!!
We krijgen inmiddels iedere dag van heel veel mensen vragen of we eens mee willen kijken en feedback willen geven. Dit is erg leuk om te doen. Alleen soms is het ook wel een beetje lastig omdat het niet altijd ons vakgebied is.
Ik krijg veel vragen van de fysiotherapeuten om mee te kijken tijdens de therapieën. Vandaag kwam de vraag of ik iets kon bedenken voor een jongetje die 2 meter stapjes kon zetten en dan omviel. Wat mij opviel was dat hij geen doel/ motivatie had om meerdere stapjes te zetten. Ik gaf hem een ballon en zelf pakte ik een helm (die lag daar toevallig). Ik ging tegenover de fysio zitten en meteen de eerste keer plaatste hij de ballon in de helm en liep hij ook nog terug. De therapeuten wisten niet zo goed wat ze moesten zeggen. Daarna ging ik iedere keer iets verder weg zitten. Dit was erg mooi om te zien.
Vanmiddag liepen we de therapiezaal in en wat we zagen was super. Overal zagen we kinderen aan het trainen met speelgoed en therapeuten die hun uiterste best deden om er een leuke therapie van te maken. Ze waren de kinderen aan het uitdagen en wedstrijdjes aan het doen. Erg leuk om die verandering nu al te zien.
Hopelijk worden we nooit vergeten. Net zoals zij Monique, Helga en Odette niet zijn vergeten. Bij de filmpjes werden ze meteen herkend. Super om te zien!
Vanavond een avond vrij dachten we…..het gaat helemaal mis hier…..zijn alleen maar met het werk bezig…. Filmpjes zoeken, info verzamelen en voorbereiden voor morgen.
Na de les met de kinderen daagde ik de therapeuten uit voor een wedstrijdje zwemmen. Al snel gingen er een paar douchen. ( waarschijnlijk was mijn engels niet zo goed) Maar andere namen de uitdaging graag aan. Dit hadden ze beter niet kunnen doen ;-P.
Monique had deze ochtend een meeting met de programma leiders van de early intervention. Later kwam ik haar stralend tegen in de gang. Er kwam een jongetje van 4 in een looprekje voorbij gelopen met een big smile op zijn gezicht. Het jongetje vond het eigenlijk helemaal niet leuk om in een looprekje te lopen. Monique had Carlos (fysiotherapeut) de opdracht gegeven om hem tegen een ballon aan te laten schoppen. Hij is heel het instituut door gegaan. Toen ze weer terug waren in de zaal en ze het jongetje even lieten spelen, stond hij ineens op en maakte voor het eerst in zijn leven zijn eerste stapjes los. En dat op zijn verjaardag. Dit was helemaal fantastisch!!
We krijgen inmiddels iedere dag van heel veel mensen vragen of we eens mee willen kijken en feedback willen geven. Dit is erg leuk om te doen. Alleen soms is het ook wel een beetje lastig omdat het niet altijd ons vakgebied is.
Ik krijg veel vragen van de fysiotherapeuten om mee te kijken tijdens de therapieën. Vandaag kwam de vraag of ik iets kon bedenken voor een jongetje die 2 meter stapjes kon zetten en dan omviel. Wat mij opviel was dat hij geen doel/ motivatie had om meerdere stapjes te zetten. Ik gaf hem een ballon en zelf pakte ik een helm (die lag daar toevallig). Ik ging tegenover de fysio zitten en meteen de eerste keer plaatste hij de ballon in de helm en liep hij ook nog terug. De therapeuten wisten niet zo goed wat ze moesten zeggen. Daarna ging ik iedere keer iets verder weg zitten. Dit was erg mooi om te zien.
Vanmiddag liepen we de therapiezaal in en wat we zagen was super. Overal zagen we kinderen aan het trainen met speelgoed en therapeuten die hun uiterste best deden om er een leuke therapie van te maken. Ze waren de kinderen aan het uitdagen en wedstrijdjes aan het doen. Erg leuk om die verandering nu al te zien.
Hopelijk worden we nooit vergeten. Net zoals zij Monique, Helga en Odette niet zijn vergeten. Bij de filmpjes werden ze meteen herkend. Super om te zien!
Vanavond een avond vrij dachten we…..het gaat helemaal mis hier…..zijn alleen maar met het werk bezig…. Filmpjes zoeken, info verzamelen en voorbereiden voor morgen.
-
18 Februari 2015 - 08:00
Ben Van Den Brand:
Dag dames
Prachtig om te lezen iedere morgen als ik opstart, en erg insprirerend. Jullie zijn kei hard aan het werk!
Fijne dag
Ben
-
18 Februari 2015 - 08:55
Monique Lippinkhof:
Hallo Monique en Carlijn,
Fantastisch om te lezen hoe het met jullie daar gaat!
Het is inderdaad hard werken, hè? Maar wat ik zo lees worden jullie adviezen goed opgepikt!
Nu hopen dat ze het toe blijven passen!
Succes nog de laatste paar dagen!
Monique Lippinkhof -
18 Februari 2015 - 17:00
Monique Hofman :
Hoi Monique en Carlijn,
Super om jullie te volgen, hebben ze daar ook Autistjes, Downtjes, en 'gewone VG-tjes' want het lijkt mij ook super om daar eens rond te hobbelen en wat te vertellen....
Mooi om te lezen dat ze daar ook echt wat doen met jullie adviezen en blijkbaar lukt het jullie dus om de aansluiting te vinden zodat ze er ook iets mee kunnen. Complimenten voor jullie beiden!! -
18 Februari 2015 - 17:04
Odette:
Goed bezig!!
Hè Carlijn en Monique jullie kunnen beide nog aan een andere carrière beginnen!!
Dat is dus leuk om te lezen dat jullie daar deze simpele en zeer praktische/functionele tips kunnen geven!! Geeft aan dat wij dus wel multidisciplinair werken, want jullie switchen gelijk. Blijkbaar gaat het dus nog steeds om veelal dezelfde zaken. De aanhouder wint zullen we maar zeggen, want als jullie al gelijk dat de verandering zien, dan gaat het snel.
Ik kan me herinneren dat in mijn periode de tips vooral ook lagen op het gebied van functioneel oefenen ( hulpvraaggericht) en maak het leuk, gebruik speelgoed etc.
Carlijn en Monique nog heel veel werkplezier daar!! -
18 Februari 2015 - 19:27
Theo Van De Kerkhof:
Monique en Carlijn,
Dank voor al jullie reisverslagen tot heden. Met veel belangstelling lees ik ze dagelijks.
Geweldig om te lezen dat jullie enorm goed werk leveren en met groot succes. Daar kunnen we trots op zijn en dat zijn we dan ook !!!
Ook fijn dat jullie constateren dat de therapeuten zich dagelijks met alles wat ze hebben inzetten voor deze kinderen en dat jullie dat ook als zeer positief ervaren .
Het lijkt mij fantastisch dat je door een stukje kennis overdacht een zeer belangrijke bijdrage levert aan de
leefbaarheid van deze kinderen. Jullie hebben een geweldig beroep.
Dit alles maakt een diepe indruk op mij.
Ik wens jullie nog heel veel kracht en wijsheid toe voor de komende dagen. Veel succes.
Pa - Theo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
