Maandag/ Lunes
10 Februari 2015 | Mexico, Monterrey
Vanochtend om klokslag 8 uur verscheen Hugo om ons mee te nemen naar INA (instituto Nuevo Amanecer). Na een indrukwekkende rit door de drukke stad van ongeveer 20 minuten arriveerden we. Omdat Hugo de auto nog moest parkeren werden we even alleen gelaten voor de ingang. Het was er een drukte van jewelste; auto’s en busjes reden af en aan. Er werd druk met rolstoelen heen en weer gereden; ouders sjouwden hun kinderen uit de auto richting een rolstoel. Sommige kinderen liepen alleen naar binnen. Mensen begroetten elkaar en er werd veel gepraat. In onze ogen een complete chaos; maar iedereen leek prima te weten waar hij naartoe moest en in welke stoel.
We werden warm ontvangen door Consuelo. Ze stelde ons in no time voor aan allerlei mensen die ons indrukwekkend warm begroetten. We deden ons best om alle namen en functies te onthouden, echter gaven dit al snel op. Consuleo gaf ons een rondleiding door het centrum. Ze liet ons alles zien en vertelde honderduit. Wat een passie! Al snel werd in alle omvang duidelijk dat ze midden in een grootste verbouwing zaten. De klaslokalen werden verbouwd (vergroot) en er werden nieuwe badkamers gemaakt. Tijdelijk waren alle therapieën dus bijeen gepropt in tijdelijke lokalen. Zo was de wachtruimte veranderd in 2 fysio-ruimtes en het kantoor van de dokter werd een miniklaslokaal. Wat opviel was dat overal teveel mensen in te kleine ruimtes waren. Een tijdelijke oplossing…… op weg naar betere toekomstige faciliteiten.
Onlangs was er geld geworven (fund) voor vervanging van de vloer rond het zwembad. Op dit moment was het zwembad dus buiten gebruik: slik…… even een tegenvaller voor Carlijn. Maar het goede nieuws was dat iedereen hoopte dat het volgende week mogelijk weer open ging.
Einde van de ochtend kregen we van een aantal belangrijke programmaleiders een presentatie waarin zij ons vertelden over hun werk op het instituut. Na de heerlijke salade, die we buiten in de zon hebben gegeten, hebben we de rest van de middag aangesloten en vragen gesteld bij de therapieën. Samengevat kwamen Carlijn en ik tot dezelfde conclusie: heel veel gedreven en lieve mensen. Heel veel herkenbare blije kindersnoetjes. Heel veel therapieën. Heel veel stimulering. Heel veel prikkels tegelijk. Heel veel ingewikkelde schedules……… heel misschien wel een beetje (te)veel ……..
We zijn terug op onze kamer en rusten uit van “heel veel” ………………………………………………..
We werden warm ontvangen door Consuelo. Ze stelde ons in no time voor aan allerlei mensen die ons indrukwekkend warm begroetten. We deden ons best om alle namen en functies te onthouden, echter gaven dit al snel op. Consuleo gaf ons een rondleiding door het centrum. Ze liet ons alles zien en vertelde honderduit. Wat een passie! Al snel werd in alle omvang duidelijk dat ze midden in een grootste verbouwing zaten. De klaslokalen werden verbouwd (vergroot) en er werden nieuwe badkamers gemaakt. Tijdelijk waren alle therapieën dus bijeen gepropt in tijdelijke lokalen. Zo was de wachtruimte veranderd in 2 fysio-ruimtes en het kantoor van de dokter werd een miniklaslokaal. Wat opviel was dat overal teveel mensen in te kleine ruimtes waren. Een tijdelijke oplossing…… op weg naar betere toekomstige faciliteiten.
Onlangs was er geld geworven (fund) voor vervanging van de vloer rond het zwembad. Op dit moment was het zwembad dus buiten gebruik: slik…… even een tegenvaller voor Carlijn. Maar het goede nieuws was dat iedereen hoopte dat het volgende week mogelijk weer open ging.
Einde van de ochtend kregen we van een aantal belangrijke programmaleiders een presentatie waarin zij ons vertelden over hun werk op het instituut. Na de heerlijke salade, die we buiten in de zon hebben gegeten, hebben we de rest van de middag aangesloten en vragen gesteld bij de therapieën. Samengevat kwamen Carlijn en ik tot dezelfde conclusie: heel veel gedreven en lieve mensen. Heel veel herkenbare blije kindersnoetjes. Heel veel therapieën. Heel veel stimulering. Heel veel prikkels tegelijk. Heel veel ingewikkelde schedules……… heel misschien wel een beetje (te)veel ……..
We zijn terug op onze kamer en rusten uit van “heel veel” ………………………………………………..
-
10 Februari 2015 - 07:44
Ben Van Den Brand:
Prachtige verhalen Monique en Carlijn! Ik ben een beetje jaloers op jullie! En ik denk dat jullie veel te brengen hebben.
Groetjes
Ben -
10 Februari 2015 - 11:26
Ed Lampe:
Mooi dat er veel te doen is, anders was je alleen voor de zon gegaan. En jullie spreken al een aardig woordje Spaans, Lunes. Ik wens jullie veel succes met je presentaties zo meteen, op Martes. ;)
Groetjes
Ed -
10 Februari 2015 - 11:41
Carl:
Het is leuk om die verhalen van jullie te horen. Volgens mij doe je heel veel indrukken op.Geniet er van .. Gr.Carl en Brigit -
10 Februari 2015 - 18:32
Monique Hofman:
Gaan jullie ze daar ook kennis laten maken met het aloude en o zo Nederlandse; rust, regelmaat en reinheid, dames?
leuk hoor om mee te lezen met jullie ervaringen; ik ben jaloers!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
